Joop volbrengt Vierdaagse voor Spieren voor Spieren
Ook dit jaar volbracht Joop van der Schoor weer de Vierdaagse van NIjmegen en haalde hij geld op voor Spieren voor Spieren. Lees hieronder zijn ervaringen en belevenissen.
Mijn Vierdaagse 2015:
Het begon eigenlijk al op de zondag voor de Vierdaagse; lunchen bij zoon Richard en daarna met Marc en Sonja naar de Wedren om de startbewijzen op te halen (Marc en Sonja zijn lopers uit Duitsland en wonen tijdens deze week in mijn huis). Daar ontmoette ik de nodige (internationale) wandelvrienden, bijna allemaal trappelend van ongeduld, maar we moeten toch nog twee dagen wachten.
De eerste dag is voor mij altijd de “uitprobeer-dag”: hoe is het met mijn spieren, mijn hoofd en het materiaal?? Daar kan ik gedurende de dag nog wat aan sleutelen zodat ik klaar ben voor de rest van de week. Er was een kleine wijziging in het parcours; het laatste stuk van de dijk tussen Oosterhout en Lent was nog under construction, dus gingen we de dijk af en binnendoor naar Lent. Dit heeft waarschijnlijk de extra kilometers opgeleverd. Op dit laatste stuk een diepgaand gesprek gehad met een jongedame die het allemaal maar te langzaam vond gaan, geen gezellige mensen, etc. hoezo langzaam? Je hebt toch de tijd tot 5 uur? En trouwens, wat is “tijd”? Daar kwam ze dus niet uit, ondanks al haar te snelle en ondoordachte opmerkingen. Dat zat haar behoorlijk dwars, zeker omdat die oudere wandelaar naast haar telkens weer een tegenopmerking of een wedervraag had. Slotsom is dat wij heel soepel bij de finish aankwamen. Three days to go !!
De dag van Wijchen is zo lang ik mij heugen een saaie en eentonige dag. Gelukkig dat de rusten bij boerderij Diervoort, speeltuin de Blijde Dries en zaal Verploegen altijd gezellig zijn. Het stuk tussen Wijchen en Beuningen doe ik al jaren met muziek in mijn hoofd, anders is het niet te verteren. In Beuningen aangekomen moet ik altijd meewarig glimlachen. Ze proberen het wel, maar het komt er niet uit, het blijven amateurs. Ik heb nooit begrepen waarom we indertijd de route door Neerbosch hebben verlaten. Persoonlijk denk ik aan een kwestie van geld of misschien vriendjespolitiek. Ik ben altijd blij de sluis bij Weurt weer over te gaan en dan eindelijk (!!) weer in Nijmegen. Dan nog een tweetal minder leuke stukken: de doorgang door het Waterkwartier en de passage door de (roze) Hertogstraat. In beide gevallen snel doorlopen en alleen maar denken aan het heerlijke koude biertje bij de finish. Ik moest nog even goed doorstappen, want ergens ben ik wat “tijd” kwijtgeraakt. Ik word om 16.58 uur door de mevrouw op startbureau 30A gescand. Op naar de bak friet met mayo en het ijskoude bier. Two days to go !!
Op de derde dag lonken de heuvelen rond Groesbeek naar de wandelaars. Via Malden en Heumen kom ik soepel in Mook aan. Al vele jaren strijk ik daar neer op het terras van restaurant “de Schans” voor de meer dan uitstekende groentesoep. Diep is mijn teleurstelling als blijkt dat het etablissement is gesloten. Gelukkig heeft de gelegenheid ernaast wel soep, alleen van duidelijk mindere kwaliteit. De Mookse Baan is weer een uur genieten van de natuur en dan de drukte van Groesbeek in. Alle afstanden zijn daar weer bij elkaar en dan ben ik redelijk snel door de heuvels bij de erebegraafplaats, waar vele gesneuvelde (voor het merendeel Canadese) militairen rusten. Ik neem daar een lange pauze, deels om te kijken naar de verschillende detachementen die hun respect komen tonen, maar meer voor mijn moment van reflectie en dankbaarheid. De mannen die hier liggen, hebben onze vrijheid bevochten en dat kostte hen het kostbaarste wat zij konden geven. “Lest we forget” !! still one day to go !!
De vierde dag begin ik met de nodige pijn in mijn rechtervoet. Toen ik gistermiddag mijn schoenen uit deed, zag ik iets wat ik al jaren niet had gehad: bloed in mijn sok. Dat blijkt een gesprongen blaar te zijn. Onderweg niets van gemerkt, maar na wat “eerste hulp” ben ik weer klaar voor de laatste etappe. Via de rust bij Malderborgh kom ik weer bij de rustpost bij Diervoort; broodje kaas en een halve liter karnemelk en de ouwe kan weer verder. Bij St. Walrick een kopje tomatensoep eten en lekker zitten op de fluwelen stoelen van het restaurant. Bij de kerk in Overasselt neem ik een waterijsje, waarna ik de dijk langs de Maas op ga. Voor mijn doen veel te “vroeg” kom ik op het punt aan tussen Molenhoek en Malden, waar alle afstanden weer bij elkaar zijn, dus neem ik ruim de tijd. Komkommertje en een stuk watermeloen gegeten, en dan zit ik ineens in de schaduw van een “beroemdheid”. De heer van der Lans en zijn kleinzoon Beau zijn daar ook gaan zitten in afwachting van de moeder van Beau. We hebben een heel fijn gesprek en dan merk ik dat hij al die aandacht niet echt wil. Een persmuskiet, inclusief camera- en geluidsman wordt vriendelijk doch dringend verzocht om weg te gaan. Prachtige man !! (de heer van der Lans zal het cijfer 68 ontvangen en is daarmee recordhouder).
De laatste kilometers van deze Vierdaagse loop ik op de menigte; ik heb dan ook regelmatig “een dikke strot”, de emoties komen boven. De saté van Grace op nr 27 was uitstekend, evenals het gratis biertje. In “no time” ben ik tussen de tribunes, waar het publiek uit hun dak gaat. De bobo’s wat minder of helemaal niet, maar daar ben je bobo voor. Om 17:00 uur loop ik onder het bord Finish door en zit de tocht er op. Richard, Juliette en Robin zitten al te wachten. Na de vereiste administratieve verplichtingen – afmelden, cijfertje, stempel in wandelpaspoort – ga ik op weg naar de douche, een biertje en een verlate siësta. No more days to go !!
De klus voor 2015 zit er weer op; nog 50 weken wachten voor ik aan de 100ste editie van de Vierdaagse van Nijmegen kan beginnen. De weergoden waren mij gunstig gestemd dus heb ik een kleur, alsof ik weken op een Zuidzee eiland heb gezeten. Mijn streven voor 2016 is om minimaal € 1000,00 voor het Goede Doel “Spieren voor Spieren” bij elkaar te lopen. Ik wil in ieder geval voor dit jaar iedereen hartelijk bedanken voor de sponsoring en natuurlijk het vertrouwen in mij persoonlijk. Het geeft mij weer de moed om verder te gaan.
Groet, Joop van der Schoor
